Ik kwam er maar niet aan toe maar nu is het zo ver; ik kan zeggen dat ik gestopt ben met Yvan. Het voelt gek, want ik ben Yvan en andersom. Wat ik bedoel te zeggen; mijn werkzaamheden als private chef heb ik voorlopig stop gezet.
Waarom eigenlijk? Er zijn meerdere redenen. Toen ik 7 jaar geleden startte met Yvan in de vorm van een huiskamerrestaurant brak er een nieuwe fase aan in mijn leven. Mijn hart volgen; bezig zijn met culinaire creaties en gasten in de watten leggen. Wat was ik er goed in en wat gaf het me energie! Ik kwam dichter bij wie ik in werkelijkheid ben. Yvan de private chef was geboren. Er is veel gebeurd sindsdien. Ontelbaar veel uren in de keuken; leuke opdrachtgevers, het Landhuis in park Oog in Al; zenuwslopende ritten in een tjokvolle Volvo op weg naar een klus; gehannes in andermans keuken; blijdschap na uitgifte; en euforie na afloop. Wat een fantastisch beroep!
Op dit moment ben ik aangesloten bij een startende onderneming in Utrecht, rose&vanilla. Wij staan voor onbezorgd genieten van biologische taarten&cakes, alles geheel gluten-en lactose vrij. Samen met Daphne en Erik werken we aan een lunchroom op de Amsterdamsestraatweg. Nee het is niet mijn eigen zaak, maar ik sta er met net zo veel passie en gedrevenheid.
Vorig jaar kwam mijn huisarts met het bericht dat ik waarschijnlijk Coeliakie had, dit kwam uit de bloedtest naar voren. Haar vermoeden bleek te kloppen. Mijn wereld stond op z’n kop. Een kok die niet met gluten mag werken, laat staan eten. Ik was zeer verbaasd, en ook weer niet gezien de klachten waar ik al een tijd mee rondliep. Het past ook niet bij mij om moeilijk te doen over eten. Echter ik had geen keuze. Het roer moest om; niet alleen qua eetpatroon, ook qua levensstijl. Het besef kwam hoe zeer mijn onregelmatige werktijden invloed hadden op mij en mijn gezin. Ik zag het als een ‘nieuwe uitdaging’ en greep het aan als een kans om me te verdiepen in een nieuwe sector. Nu ruim een jaar later ziet mijn leven er anders uit. Mijn dochter is inmiddels een peuter van bijna 3 jaar en vraagt veel aandacht. Ik werk voortaan overdag en heb meer tijd over voor het gezin. Ik werk nog steeds in het weekend maar dat tot 18:30 uur ipv tot middernacht. Mijn gezondheid op de rit krijgen blijkt hoe dan ook lastiger dan gedacht.
Ja er is meer routine en structuur en ik voel me fitter. Maar er is ook een bepaalde onrust in het lijf. Is het te wijten aan het moederschap? Zijn het de vele aanvragen die nog binnenkomen via de Yvan-website waarop steevast het antwoord luidt ‘mijn excuses ik ben niet beschikbaar’; Of komt het omdat ik niet weet hoe ik van mijn vrije tijd kan genieten?
In mijn jaren bij Randstad werkte ik fulltime. Ten op zichte van toen heb ik nu veel meer vrije tijd. In de tijd daarna, toen ik als ZZP’er begon werd mijn hobby mijn beroep. Ze zeggen weleens ‘als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit meer te werken’. Dat klopt en zo heb ik het ook ervaren. Het gevaar schuilt er wel in, dat als privé en zakelijk steeds meer door elkaar lopen je eigenlijk nooit vrij bent. Herkenbaar? Je telefoon altijd binnen handbereik; vele wisselende verzoeken die binnen komen en het eerste (en meest makkelijke) antwoord is ‘ja natuurlijk, geen probleem dat doe ik graag’.
Vandaag ben ik sinds lange tijd een dag ‘vrij’… het zonnetje scheen, geen verplichtingen, het huishouden gedaan, en dus tijd om na te denken. Ik zal eerlijk zijn, het zou makkelijker voor me zijn geweest om naar de zaak te gaan om te kijken of ik daar iets kon betekenen.
Om wat meer ruimte te krijgen in je hoofd en je lijf is het goed om ook ergens een punt achter te zetten. Ik kijk uit naar een ‘nieuw begin’ een schone lei en ik ben super trots op alle mooie diners die ik heb verzorgd als ‘YVAN’ en de vele bijzondere ontmoetingen die er zijn geweest en de kansen die ik heb gekregen. Dankjulliewel!
Met culinaire groet Yvette Donders
Waarom eigenlijk? Er zijn meerdere redenen. Toen ik 7 jaar geleden startte met Yvan in de vorm van een huiskamerrestaurant brak er een nieuwe fase aan in mijn leven. Mijn hart volgen; bezig zijn met culinaire creaties en gasten in de watten leggen. Wat was ik er goed in en wat gaf het me energie! Ik kwam dichter bij wie ik in werkelijkheid ben. Yvan de private chef was geboren. Er is veel gebeurd sindsdien. Ontelbaar veel uren in de keuken; leuke opdrachtgevers, het Landhuis in park Oog in Al; zenuwslopende ritten in een tjokvolle Volvo op weg naar een klus; gehannes in andermans keuken; blijdschap na uitgifte; en euforie na afloop. Wat een fantastisch beroep!
Op dit moment ben ik aangesloten bij een startende onderneming in Utrecht, rose&vanilla. Wij staan voor onbezorgd genieten van biologische taarten&cakes, alles geheel gluten-en lactose vrij. Samen met Daphne en Erik werken we aan een lunchroom op de Amsterdamsestraatweg. Nee het is niet mijn eigen zaak, maar ik sta er met net zo veel passie en gedrevenheid.
Vorig jaar kwam mijn huisarts met het bericht dat ik waarschijnlijk Coeliakie had, dit kwam uit de bloedtest naar voren. Haar vermoeden bleek te kloppen. Mijn wereld stond op z’n kop. Een kok die niet met gluten mag werken, laat staan eten. Ik was zeer verbaasd, en ook weer niet gezien de klachten waar ik al een tijd mee rondliep. Het past ook niet bij mij om moeilijk te doen over eten. Echter ik had geen keuze. Het roer moest om; niet alleen qua eetpatroon, ook qua levensstijl. Het besef kwam hoe zeer mijn onregelmatige werktijden invloed hadden op mij en mijn gezin. Ik zag het als een ‘nieuwe uitdaging’ en greep het aan als een kans om me te verdiepen in een nieuwe sector. Nu ruim een jaar later ziet mijn leven er anders uit. Mijn dochter is inmiddels een peuter van bijna 3 jaar en vraagt veel aandacht. Ik werk voortaan overdag en heb meer tijd over voor het gezin. Ik werk nog steeds in het weekend maar dat tot 18:30 uur ipv tot middernacht. Mijn gezondheid op de rit krijgen blijkt hoe dan ook lastiger dan gedacht.
Ja er is meer routine en structuur en ik voel me fitter. Maar er is ook een bepaalde onrust in het lijf. Is het te wijten aan het moederschap? Zijn het de vele aanvragen die nog binnenkomen via de Yvan-website waarop steevast het antwoord luidt ‘mijn excuses ik ben niet beschikbaar’; Of komt het omdat ik niet weet hoe ik van mijn vrije tijd kan genieten?
In mijn jaren bij Randstad werkte ik fulltime. Ten op zichte van toen heb ik nu veel meer vrije tijd. In de tijd daarna, toen ik als ZZP’er begon werd mijn hobby mijn beroep. Ze zeggen weleens ‘als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit meer te werken’. Dat klopt en zo heb ik het ook ervaren. Het gevaar schuilt er wel in, dat als privé en zakelijk steeds meer door elkaar lopen je eigenlijk nooit vrij bent. Herkenbaar? Je telefoon altijd binnen handbereik; vele wisselende verzoeken die binnen komen en het eerste (en meest makkelijke) antwoord is ‘ja natuurlijk, geen probleem dat doe ik graag’.
Vandaag ben ik sinds lange tijd een dag ‘vrij’… het zonnetje scheen, geen verplichtingen, het huishouden gedaan, en dus tijd om na te denken. Ik zal eerlijk zijn, het zou makkelijker voor me zijn geweest om naar de zaak te gaan om te kijken of ik daar iets kon betekenen.
Om wat meer ruimte te krijgen in je hoofd en je lijf is het goed om ook ergens een punt achter te zetten. Ik kijk uit naar een ‘nieuw begin’ een schone lei en ik ben super trots op alle mooie diners die ik heb verzorgd als ‘YVAN’ en de vele bijzondere ontmoetingen die er zijn geweest en de kansen die ik heb gekregen. Dankjulliewel!
Met culinaire groet Yvette Donders
RSS Feed